حلیت افطار دهی سنت حسنه ای در ماه رمضان  هر سال وجود دارد که مردم برای دریافت حداکثر ثواب اقدام به خیرات و مبرات می کنند و در بین این خیرات و مبرات افطاردهی شایع ترین آنها می باشد.
اینکه این افطاردهی باید چه اقشاری را در بر بگیرد و ثواب حداکثری در چه نوع افطار دهی است و یا اینکه برای نزدیک تر شدن و تقرب به حضرت باریتعالی است یا صرفاً برای شهرت و نام و تظاهر و ریا است مورد بحث این مقال نیست.
لیکن بحث اصلی در حلیت تعدادی از انواع خاص از افطاردهی هایی است که به تاسی از افطاردهی رهبری معظم انقلاب و برخی مقامات بالای نظام در پایین دست ها هم انجام می گیرد. یادم می آید که در چند سال قبل که یکی از دست اندرکاران استانی مدیرکل یکی از دستگاههای مهم بودند و همه ساله یک افطار مفصل به مدیران و مقامات ذینفوذ استانی می دادند که اکثر مدیران نیز از ترس مورد انتقاد و گله واقع شدن هر کار واجب یا غیر واجب دیگری را که داشتند رها کرده و در سر سفره افطاری آقا حاضر شده و ترجیحاً طوری حاضر می شدند که به نحوی خود را به صاحب مجلس نشان داده تا حضور و غیابی غیر مکتوب صورت گرفته باشد.
این افطار بیشتر نقش شرکت در افطاری بقاء در پست مدیریتی را داشته است. اینکه طمع افطار دهنده چه بوده خدا می داند و یا اینکه با اموال شخصی افطاری می دادند و یا از امکانات اداره متبوع خود استفاده می کردند خدا عالم است.
اما سوال اینجا است آیا این نوع افطار دهی برای دهنده افطار جایز و برای خورنده افطار حلال است؟ جالب اینکه با تغییر جایگاه مدیریتی فرد مذکور با وجود اینکه در پست جدید از قدرت مالی برتری نیز برخوردار شده ولی طی سالهای استقرار در مدیریت جدید افطاردهی عمومی مدیران استانی توسط نامبرده انجام نشده است که این خود شائبه استفاده از امکانات اداره متبوع برای دادن افطار را تقویت می نماید. آقای رئیس جمهور طی بخشنامه ای همه دستگاههای استانی را از دادن افطار منع نموده است ولی برخی از دستگاهها بدون آنکه ریالی از جیب دستگاه مربوطه خرج کنند همچنان به افطاردهی ادامه دادند.
یکی از این دستگاهها با استفاده از شرکت غیردولتی و غیر انتفاعی جهاد نصر اقدام به افطاردهی به کلیه نیروهای قدیمی جهاد نموده است.
برای حقیر که خود از همین نیروهای قدیمی محسوب شده و توسط برگزار کننده محترم دعوت شده بودم این سوال پیش آمد که آیا شرکت در این افطاری با هزینه شرکتی که درآمد آن به نوعی جزء درآمد بیت المال محسوب شده منتهی حساب و کتاب آن به نوع خاصی انجام می گیرد، جایز است؟ آیا مدیرعامل شرکت اجازه دخل و تصرف در این بیت المال برای دادن افطار به مومنین را دارد؟ به چه منظوری این نوع افطاردهی انجام می گیرد؟ آیا خوردن و نشستن بر سر سفره چنین افطاری روا است؟ آیا استاندار محترم در جریان این نوع کلاه شرعی برای فرار از فرمان رئیس جمهور بوده اند؟ آیا شخص ایشان اعتراضی به این جریان داشته اند؟ اگر فکر می کنند موردی ندارد، با کدام مرجع تقلید آن را در میان گذاشته و حلیت آن برایشان محرز شده است؟ آیا اگر اشکال شرعی داشته، پر کردن شکم روزه داران با غذای شبهه ناک در ماه تقوی و پرهیز جایز بوده است؟ راستی چه باید کرد؟

غلامعلی رنجبر